Zbieractwo.

Jestem zbieraczem. Choć bardziej byłam. 

Mój stary pokój jest pełen śladów mojego zbieractwa. 

Listy, które kiedykolwiek zostały do mnie wysłane. Przez korespondencyjnych przyjaciół. Przez stare miłości. Przez urzędy. Przez mamę tęskniącą. 

Szkolne zeszyty. Od samego początku do chwilowego końca. Pełne myśli wymienianych ukradkiem z sąsiadką z ławki. Bądź z ławki z tyłu. Bądź z drugiego końca sali.

Kubusiowe etykiety zapisane moim drobnym maczkiem i bardziej zaokrąglonymi literami Confianzy. 

Z czasów hiszpańskiej fascynacji tłum podręczników. Słowników. Książek o. 

Pamiętniki. Każdy zawiera jakiś fragment mojego życia. Całości jednak się nie da z nich złożyć.

Były suszone kwiaty. Zasuszyły jedną miłość. Nie pozwalam już, żeby zasuszały kolejną.

Muszla. Piasek. Szyszka.

Czasopisma. Film. Elle deco. Zwierciadło. Egzemplarz obok egzemplarza. Lat kilka.

Bilety. Teatry. Kina. Operetka. Tam i z powrotem.

Spory kawałek mnie się tam uzbierał. 

Powoli się oduczam. Selekcjonować. To, co najważniejsze. 

Tymczasowość też nie sprzyja zbieractwu.  

Nieustannie zbieram jednak dobre pomysły na dobre COŚ. Tym razem – sałatka od Lisiczki. Moje ostatnie wielkie MNIAM!

SAŁATKA BROKUŁOWA

Potrzebujemy:

brokuł

jedną czerwoną paprykę pokrojoną w kostkę

ser feta [250 g] pokrojony w kostkę

puszkę czerwonej fasolki odsączonej

sól i pieprz

do sosu:

4 łyżki śmietany lub jogurtu naturalnego

3 łyżki majonezu

2 ząbki czosnku

szczypta ziół prowansalskich
 

Sos – przeciśnięty przez praskę czosnek łączymy z pozostałymi składnikami.

Brokuł dzielimy na mniejsze kawałki, gotujemy krótko do 'pierwszej' miękkości*,  a potem pozwalamy mu ostygnąć. Paprykę i fetę mieszamy z fasolą i brokułem. Doprawiamy pieprzem i solą – z tą drugą uważamy, jak to zwykle przy fecie. Mieszamy z sosem i odstawiamy na godzinę do lodówki. Gotowe. Przepyszne. Smacznego!

*cytat dokładny za Lisiczką, bo ładnie to ujęła :)