Jak zwykle. Ze śliwkami.

Jak zwykle - weekend minął za szybko. Jak zwykle - okazało się, że zabrakło kilku godzin na taki odpoczynek po prostu, na sen, na zakopanie się pod kocem z książką, z kubkiem herbaty, na słodkie  wspólne nic_nie_robienie. Jak zwykle - jednak z uśmiechem go wspominam. Bo było nasze babskie spotkanie, które zdecydowanie za rzadko się odbywa, ale niestety Warszawę i Wrocław dzieli kilkaset kilometrów, a nie kilkanaście. Była wycieczka niedzielna po okolicy, tym razem Jezioro Turawskie i relikty przeszłości w postaci ośrodka wypoczynkowego z uroczymi firankami rodem z PRL-u. I las i wielkie niebo. Otwarta przestrzeń, która pozwala odetchnąć pełną piersią. Była też wieczorna wspinaczka i pokonywanie własnych słabości,  po których pozostała pamiątka w postaci okrągłego śladu w kolorze śliwki węgierki. 

I jak zwykle - z niecierpliwością czekam na kolejny weekend. 

Zwłaszcza, że niebawem szykuje się wycieczka do Warszawy.

I gdzieś w międzyczasie powstało ciasto. Jak zwykle ostatnio - ze śliwkami.

Ciasto śliwkowe z cynamonem*

Potrzebujemy:

pół szklanki miękkiego masła

1 szklanka cukru

2 jajka

1 i 1/2 szklanki mąki

1 łyżeczka proszku do pieczenia

szczypta soli

1 łyżeczka startej skórki z cytryny

1 łyżka soku z cytryny

3 łyżki mleka

6 śliwek, przekrojonych na pół

2 łyżeczki cynamonu

Działamy:

Rozgrzewamy piekarnik do 180 stopni.

Formę natłuszczamy i obsypujemy bułką tartą, albo wykładamy papierem do pieczenia.

Masło z cukrem (bez dwóch łyżek) miksujemy do uzyskania jasnej i puszystej masy. Lekko ubijamy jajka i dodajemy je do naszej masy. Po wymieszaniu dodajemy powoli przesianą mąkę, proszek do pieczenia i sól razem ze skórką cytrynową, sokiem i mlekiem. Miksujemy i gotową masę przekładamy do formy.

Cynamon mieszamy z dwiema pozostałymi łyżkami cukru i obtaczamy w nim śliwki. Śliwki układamy na cieście, skórką do góry. Ciasto również posypujemy cynamonem i wkładamy do piekarnka na około 50 minut. [Przed wyjęciem z piekarnika sprawdzamy patyczkiem.] Chwilę studzimy w formie przed pokrojeniem i podajemy najlepiej jeszcze ciepłe.** Smacznego!

* Przepis pochodzi z książki "The Modern Vegetarian" autorstwa Marii Elia. Książkę dostałam w prezencie od mojego Kochanego - i to jest jedyny pozytywny aspekt jego podróży służbowych i naszej rozłąki. Potem dostaję takie wspaniałe książki z ciekawymi przepisami i cudownymi zdjęciami.

** Ciasto faktycznie smakuje najlepiej jeszcze ciepłe, bałam się, czy następnego dnia będzie jeszcze zjadliwe. Poczułam się jednak mile zaskoczona, bo niewiele ze swojego smaku straciło. Tak więc polecam, nawet jeśli nie będzie możliwości zjedzenia całego od razu :)