Palcem po mapie.

Potrzebuję zmian.

Kiedyś, jak pory roku - z regularną częstotliwością - zmieniałam kolor włosów, odcienie swojej garderoby, przesuwałam meble, na miejsce biurka stawiałam łóżko, a w oknie wieszałam nowe gliniane dzwonki pomalowane w kolorowe kwiaty. Teraz też powoli wprowadzam małe zmiany. Tu i tam.

Potrzebuję wyjazdu.

Gdziekolwiek. Na chwilę choćby. Spakować plecak, wrzucić to co najpotrzebniejsze, jakąś książkę na drogę. Zmienić widok za oknem. Zmienić powietrze. Na morskie. Na górskie. Na inne niż wrocławskie. Wędrować nowymi ścieżkami.

Pora na zmiany jest. Na podróż jeszcze nie teraz, ale tą zawsze można sobie kulinarną urządzić. I palcem po mapie powędrować i pomarzyć i zaplanować. Wszystko jeszcze przed nami, prawda?

Zapraszam Was dziś na kulinarną podróż do Szwajcarii, dokładnie do kantonu Graubünden, czyli do kantonu Gryzonia (cudna polska nazwa!), graniczącego z Włochami, Austrią i Liechtensteinem. Tort Engadiner wypełniony orzechami, co zresztą stanowi ciekawostkę, ponieważ klimat tego kantonu nie sprzyja orzechom włoskim, więc w jakiś sposób dotrzeć musiały one do Gryzonii. Teorii jest kilka, jedne mówią, że orzechy dotarły z Wenecji, ze szwajcarskimi cukiernikami stamtąd wygnanymi, inne sugerują Francję... Najistotniejszy jednak jest fakt, że ciasto jest pyszne i długo pozostaje świeże. 

I idealnie nadaje się do podróży palcem po mapie, kubka herbaty i jesieni dookoła.

Engadiner Nusstorte 

Potrzebujemy:

Spód:
2,5 szklanki mąki
1/3 szklanki cukru pudru
1/8 łyżeczki soli
200 g schłodzonego masła
1 jajko
cukier waniliowy

Nadzienie:
1 i 1/4 szklanki cukru pudru
1/4 szklanki wody
2/3 szklanki śmietanki 30%
1 łyżka miodu
2 szklanki orzechów włoskich, posiekanych
2 łyżeczki masła

Do posmarowania wierzchu tarty:
1 żółtko plus łyżka śmietanki

Działamy:

Spód:

Wszystkie składniki zagniatamy na gładkie ciasto. Zawijamy w folię spożywczą i chłodzimy w lodówce przez około 1-2 godziny (conajmniej 30 minut!)

Nadzienie:
Cukier i wodę umieszczamy w rondelku i zagotowujemy na średnim ogniu bez mieszania, przez około 10 minut, aż woda i cukier będą złociste. Śmietankę podgrzewamy w drugim garnuszku, a kiedy zacznie się gotować, powoli przelewamy do wody z cukrem. Mieszamy drewnianą łyżką tak długo, aż nie bedzie grudek (1-2 minuty). Dodajemy miód, orzechy i masło i zostawiamy do przestygnięcia.

Rozwałkowujemy 2/3 schłodzonego ciasta kruchego do grubości 3 mm. Układamy je w tortownicy wyścielonej papierem pergaminowym, podniosimy brzegi i polewamy masą orzechową. Resztę ciasta rozwałkowujemy do takiej samej średnicy, jak tortownica. Przykrywamy masę, sklejamy brzegi spodu i wierzchu torcika. Z resztek ciasta wycięłam gwiazdki i ułożyłam je na torcie. Mieszamy żółtko z pozostałą łyżeczką śmietany i smarujemy wierzch ciasta.

Pieczemy przez 45-50 minut w temp. 170°C. 

Gotowe ciasto wyjmujemy z piekarnika, studzimy i ewentualnie dekorujemy jeszcze połówkami orzechów włoskich.

Smacznego! 

Przepis jest moim połączeniem tych dwóch przepisów - tego i tego. Mimo moich oporów, które czasem przy okazji orzechów i miodu się pojawiają, to tu się po prostu przy pierwszym gryzie rozpłynęłam. Jest to jedno z moich ulubionych ciast, tart można by rzec, to najmniej do niego pasuje mi nazwa tort. Tort to coś bardzo pracochłonnego i skomplikowanego w moim mniemaniu, a to ciasto wcale trudne nie jest.

I dzisiejsza propozycja jest ze specjalną dedykacją dla pewnej Magdy, która mnie ostatnio dopytywała o nowy przepis na jakieś dobre ciasto :) oto i on :)

Udanego weekendu wszystkim życzę!