Tydzień bez. I moje comfort food.

Przedwczoraj chodziłam po starych torach, krok za krokiem, deska za deską. Zbierałam z ziemi płatki magnolii. Wąchałam ostatnie fiołki spoglądając z niecierpliwością na krzaki bzu. Tylko w tych dwóch postaciach fiolet staje się moim ulubionym kolorem.

Wczoraj oglądałam czekający w kolejce od dawien dawna film, melodramat w całej swej okazałości. I utwierdziłam się, po raz kolejny, że melodramaty nie są moim ulubionym gatunkiem. Wolę już środowy dramat o niej, o koniu i walce o marzenia.

Przedwczoraj, wczoraj, dzisiaj. Sama. Piszę kolejne listy. Robię tylko jeden kubek kawy. A. na drugim kontynencie.

Wydawać by się mogło, że po roku z dala od rodziny, od przyjaciół, powinnam mieć już wypracowane sposoby na tęsknotę. Niestety, piątego dnia przestały już działać i każda kolejna chwila rozłąki zaczyna być coraz bardziej nieznośna. Na dodatek chmura z wulkanicznym pyłem się nagla pojawiła i pod dużym znakiem zapytania postawiła jutrzejszy powrót A. Nie lubię zmiany planów, zwłaszcza nie lubię zmiany takich planów. Dmucham mocno w powietrze, z całych sił, żeby przegonić ten pył gdzieś daleko...

I nawet gotowanie nie cieszy... nie tak jak zwykle. Przez pół tygodnia jadłam kanapki, teraz jem ziemniaki z jajkiem sadzonym... albo z kapustą... takie moje comfort food na tęsknotę.

Dziś kapusta duszona. Bez konkretnych ilości, tak na oko, tak mniej więcej. W zależności od tego, czy robimy tylko dla siebie czy dla dwóch osób... czy może dla całej rodziny?

Kapusta duszona. Z koperkiem najlepiej.

Potrzebujemy:

kapusta biała

cebulka

koperek - świeży, może też być suszony...

masło

cukier, sól, pieprz

przecier pomidorowy

woda

Działamy:

Cebulę drobno kroimy, kapustę myjemy i szatkujemy. Cebulę wrzucamy do rondelka z masłem, chwilę  podsmażamy. Dorzucamy kapustę i dolewamy odrobinę (!) wody. Doprawiamy solą, pieprzem, odrobiną cukru. Całość przykrywamy i dusimy około 35-45 minut. Pod koniec duszenia dodajemy posiekany koperek i łyżkę przecieru pomidorowego. Mieszamy, ewentualnie dodatkowo doprawiamy. Smacznego!

W planach było pieczenie chleba, wycinanie trójkątów na rogaliki, wymyślanie obiadu na jutro... może chińszczyzna? tak... planowanie  i pieczenie zmieniłam póki co na obserwowanie najświeższych wieści z życia czarnej wulkanicznej chmury. Trzymajcie kciuki!

Update: i już wiadomo, że jednak nie jutro...