kra kra kra. O gawronach i cieście czekoladowo-wiśniowym.

Choć widok za moim oknem kilkakrotnie zmienił się w ciągu ostatnich lat, jeden element pozostaje stały.

Gdy byłam mała opierałam się łokciami o parapet i patrzyłam. Na Odrę przepływającą nieopodal. Na dom dziadków otoczony wiśniowymi drzewkami. Na stajnię, w której do czasu pewnego mieszkały krowy. Na kawałek sadu ze śliwami i gruszami. I dwoma paskami ziemi, może już o tej porze przeoranej, a nad nimi latające gawrony. Czarne jak noc, całymi stadami, z tym swoim głośnym kra kra kra.

Potem zamiast domu dziadków - pojawił się widok nowych domów i nieznanych mi ludzi. Stawałam czasem w oknie i obserwowałam dym z komina sąsiadów, przejeżdżające auta, spacerujące psy i zastanawiałam się nad historiami, jakie kryły w sobie te nowe dla mnie domy. I o tej porze też latały tam gawrony. Tak samo czarne, z takim samym, trochę złowieszczym, kra kra kra.

I teraz, wychodząc na swój balkon, widzę kolejny nowy dom, na podwórku którego biega rozkosznie radosny wyżeł. Po prawej widać kilka drzew, już z resztkami żółtobrązowych liści, a za nimi przebija się błękit stawu. Po lewej mam widok na balkony sąsiadów, na jednym czasem suszy się strój sąsiada motocyklisty. Z balkonu wyżej dobiega dźwięk dzwonków wietrznych, dziś szczególnie głośnych, tkających swoje dźwięczne historie...

I też latają gawrony. Siadają na pustych gałęziach i obserwujemy się nawzajem. One zerkają na mnie swoim czarnym okiem i machają połyskującym skrzydłem. A ja zastanawiam się, dlaczego ich nie lubię? Mam wrażenie, że noszą w sobie jakąś mroczną tajemnicę... ślad nocy w środku dnia... a Wy? lubicie gawrony? 

Moja kulinarna propozycja nie zawiera w sobie żadnej mrocznej tajemnicy, raczej słodką, wiśniową. Ze słoika pełnego ciemnoczerwonych kulek, przygotowanego rękami babci. Czerń gawrona zamieniłam na kolor czekolady. A złowieszcze kra kra kra zastąpiło przyjemne stukanie widelczyka o deserowy talerzyk.

Chocolate cherry cake czyli czekoladowo-wiśniowe ciasto

[Crazy for chocolate]

Potrzebujemy:

3 jajka

250 g cukru

2 łyżeczki startej skórki cytrynowej

125 g miękkiego masła

60 ml oleju

125 g ciemnej czekolady, rozpuszczonej

335 g mąki

2 łyżeczki proszku do pieczenia

200 g jogurtu

175 g czekoladowych groszków (najlepiej z gorzkiej czekolady)

słoik z wiśniami o wadze 670 g [bottled pitted morello cherries w oryginale]

cukier puder i kakao do posypania

Działamy:

Piekarnik rozgrzewamy do temperatury 180 stopni.

Okrągłą formę smarujemy masłem. Wykładamy papierem do pieczenia - albo posypujemy bułką tartą.

Odsączamy wiśnie zostawiając 2 łyżki soku.

Ubijamy jajka i cukier. Dodajemy skórkę cytrynową, olej i masło. Ubijamy aż do uzyskania gładkiej masy. Dodajemy rozpuszczoną czekoladę i znowu mieszamy. Kolejnym krokiem jest dodanie mąki, jogurtu i soku wiśniowego. Mieszamy, a na końcu dodajemy wiśnie i czekoladowe groszki łącząc je delikatnie za pomocą łyżki z masą. Masę przelewamy do formy i wkładamy na godzinę do rozgrzanego piekarnika. Pieczemy do tzw. suchego patyczka - bo może się okazać, że godzina to trochę za mało dla naszego ciasta. Po upieczeniu przez 5 minut zostawiamy w formie, potem wyjmujemy. Po ostygnięciu ozdabiamy ciasto cukrem pudrem i kakaem. Smacznego!

A gdy pisałam o gawronach, przez okno zazdrośnie zajrzała sroka i postukała dziobem w ścianę...

Przypominam też o konkursie i klikaniu i głosowaniu - można na moje ciasteczka jabłkowe albo na falafela, albo na któryś z pozostałych 18 przepisów. Będzie mi oczywiście miło, jeśli wybierzecie właśnie moje przepisy i na nie oddacie swoje głosy :) Głosowanie odbywa się u Asiejki - TU i u Dorotki z Pozytywnej Kuchni, czyli TUTAJ. 

Miłego weekendu!