Słoneczne wspomnienia. Biscotti.

Za oknem jesień w całej swojej okazałości, zamiast gorących promieni słońca z nieba, spadają na nas rude liście. Przy leżącym nieopodal cmentarzu coraz większy ruch przypominający o tym, że listopad zbliża się wielkimi krokami. W kubku herbata z pigwą i sokiem z żurawiny zamiast lemoniady. W głowie natłok myśli, mieszające się wspomnienia z planami. Wyciągnęłam nawet dawno nieużywaną talię kart i ułożyłam trzy razy pasjans, zadając jedno i to samo pytanie. Myślę nawet o spotkaniu z wróżką, ale to już byłoby chyba szaleństwo? Najlepiej zaufać swojej intuicji, prawda?

Próbując oderwać się od ciągle tych samych myśli, wspominam wakacje spędzane w słonecznej Italii. Gorące słońce, szum morza, najlepszą na świecie pizzę, pełne energii włoskie buon giorno, i tą beztroskę w duszy. Wszystko było wtedy takie proste. I nie trzeba było się tak bardzo zastanawiać nad tym co dalej... liczyło się tylko tu i teraz. 

I w ramach takich wspomnień powstają włoskie ciasteczka. Choć w Prato nigdy nie byłam.

Biscotti di Prato, bo o nich mowa, to włoskie ciasteczka, które wypieka się dwa razy. Dzięki temu są kruche i chrupiące, idealne do maczania w porannej kawie. Ich historia sięga czasów legionów rzymskich! Dzięki temu, że można je długo przechowywać, towarzyszyły legionistom w ich podbojach. I tak sobie myślę, że to niesamowite, że takie ciastka przetrwały wieki, że ktoś kiedyś je jadł i my teraz też ciągle je robimy i rozkoszujemy się ich smakiem. Naprawdę, niesamowite.

Biscotti z migdałami i morelą

[przepis znaleziony u niezawodnej Dorotki]

Potrzebujemy:

1 duże jajko

90 g drobnego cukru

1 szklanka mąki pszennej

pół łyżeczki proszku do pieczenia

1 łyżeczka ekstraktu z wanilii (lub z migdałów, jak wolicie)

100 g całych, obranych migdałów

70 g drobno posiekanej suszonej moreli

Działamy:

Jajko ubijamy mikserem razem z cukrem (bez rozdzielania na białko i żółtko). Dodajemy ekstrakt, mąkę wymieszaną z proszkiem, następnie dosypujemy migdały i morele, mieszamy. Obsypując dłonie mąką formujemy w podłużny chlebek o długości około 20 cm. Układamy na blaszce oprószonej mąką (ciasto będzie lepiące). Pieczemy w temperaturze 175ºC przez 25 minut, aż będzie złotobrązowe i twardsze. Wyjmujemy i studzimy.

Po wystudzeniu kroimy go nożem z piłką na 1 cm kromeczki, na ukos. Układamy je na blaszce (poziomo) i podpiekamy, aż wyschną i zrobią się chrupiące (odwaracając w połowie pieczenia na drugą stronę) - przez około 15 minut w temperaturze 180ºC.

Z przepisu otrzymujemy około 15 biscotti, które można długo przechowywać w szczelnym pojemniku. Smacznego!

Biscotti mogą być wspaniałym prezentem - właśnie dzięki temu, że mogą być długo przechowywane. A jeśli chcecie się dowiedzieć więcej o historii biscotti - zapraszam TUTAJ.